Neo-impressionisme is een kunstbeweging die ontstond in de jaren 1880 en zich richtte op het gebruik van puntjes van kleur in plaats van strepen of vlakken. Deze beweging werd geleid door kunstenaars Georges Seurat en Paul Signac, die de term “divisionisme” gebruikten voor deze techniek. De beweging was bekend om het gebruik van kleine, afzonderlijke puntjes van kleur die samen een groter beeld vormen, waardoor een optisch mengsel van kleuren ontstaat.
De kenmerkende elementen van Neo-impressionisme zijn onder andere het gebruik van puntjes van kleur, het gebruik van heldere kleuren, en het gebruik van een precieze compositie. Neo-impressionistische kunstenaars experimenteerden vaak met nieuwe kunsttechnieken, zoals schilderen, grafiek, en glas-in-lood en gebruikten vaak heldere kleuren en precieze compositie in hun werk.
Populaire Neo-impressionistische kunstenaars zijn onder andere Georges Seurat, Paul Signac, and Camille Pissarro. Deze kunstenaars speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Neo-impressionistische kunstbeweging en creëerden vele iconische werken. Bekende Neo-impressionistische werken zijn onder andere “A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte” van Seurat en “The Port of Saint-Tropez” van Signac.
Neo-impressionisme begon rond 1880s in Frankrijk en was een van de dominante kunststromingen in de late 19e eeuw. De beweging was een reactie op de academische traditie en probeerde een nieuwe manier te vinden om kleur te gebruiken in de kunst, door het gebruik van puntjes van kleur. De beweging was ook bekend om zijn nadruk op precieze compositie en heldere kleuren.